ما امریکا را زیر پا خواهیم گذاشت.
ما اسرائیل را نابود خواهیم کرد.
ما انقلاب را جهانی خواهیم کرد.
ان شاالله این پرچم را به دست صاحبش خواهیم داد.
و ان شاالله در آینده ای نه چندان دور مزه حکومت اسلامی حضرتش (عجل الله تعالی فرجه) را خواهیم چشید.
بإذن الله تبارک و تعالی...
منصب "عمو" یی(!!!) منصب جدیدی است که خدا رو شکر چند ماهی هست نصیب من شده.
حال جالبی داره.
هم اینکه تا حالا به یه بچه کوچک اینقدر نزدیک نبودی و هم اینکه گاهی فکر میکنی نسبت به
احساسات و رفتار اون بچه با خودت در زمانی نه چندان دور.
توی این سه ماه اتفاقات مختلفی افتاد ولی یکی اش خیلی جذاب تر بود.
وقتی انگشت کوچک من رو با مشت اش می گرفت و با تمام قوای خودش سعی می کرد بلند بشه.
اصلا یه حالی شدم، هر چند که جلو بقیه خیلی به روی خودم نیاوردم.
تو خوابم راحت نیستیم.
والا، آخه دیدن همکلاسی دانشگاه تو خواب اونم سر اینکه ازدواج کرده دیگه چه صیغه ایه؟!
بابا خب آدم حسودیش میشه.
پ.ن: آخدا، مگه ما بدا دل نداریم....
به همین سادگی
همین که یک هو پسر بچه ای توی پیاده رو بی مناسبت خاصی که تو نظرت باشه
بهت شکلات تعارف میکنه
همین میتونه خستگی های روز رو از تنت در کنه
این که بقیه فکر می کنند تو هیچ کاری نمیکنی،
این که بقیه فکر می کنند کلا وقتت خالیه و بی کاری،
این که بقیه فکر می کنند مسیر دانشگاه و خانه هیچ کار مهمتری تو زندگیت نداری و نمیکنی،
اینا دلیلش چیه؟
چقدر واقعیت داره؟
چقدر نداره؟
درسته من خیلی فعال نیستم و دائما در حال مشغولیت نیستم یا هر چیز دیگری ولی وجدانا انصاف داشته باشید.
قسم به وعده شیرین "من یمت یرنی" که ایستاده بمیرم به احترام شما
*مجتبی احمدی
