فراخوان استفتائات و احکام

با توجه به تاکیدات مکرر حضرت آیت الله جاودان درباره ی جمع آوری کتابی از احکام و استفتائات امر به معروف و نهی از منکر گروه نشر جنبش دانشجویی حیا در نظر دارد بعد از انتشار کتاب ازیاد رفته کتابی با موضوع مذکور منتشر نماید.
لذا از تمامی عزیزان و دغدغه مندان احیا این واجب فراموش شده در خواست می نماید استفتائاتی که در این زمینه به نظرتان می رسد و مورد نیاز و مبتلا به  افراد جامعه است را تا تاریخ یکم تیر در همین بخش به عنوان نظرات ارسال نمایند.(فقط سوالات)

فبهت الذی نظر

آقا یکی از بچه های کلاس اومد گفت علم مواد چند شدی؟ منم کلی خوش حال

پش خودم گفتم من این امتحانو خوب دادم، اصلا همه امیدم به همین امتحانه بود(!!!!!)

که معدل رو بکشه بالا، گفتم هنوز ندیدم و رفتم سمت سایت دانشکده، آقا چشمتون 

روز بد نبینه نمیدونم می تونین حس منو درک کنین یا نه، صفحه نمرات که باز شد 

دیدم استاد به من داده 10 ، به همین بزرگی ای که اینجا نوشتم برام جلوه کرد.

یعنی انگار یه ظرف آب سرد ریخته باشن رو سرت و بعدشم با پتک زده باشن روت،

گیج و منگ شده بودم. استاد رسما "ناک اوت" ام کرد. البته دوستان سعی کردند دلداریم

بدن و می گفتن که اشتباه شده و ... . از این استاده هم هیچ رد و نشونی هم نداشتم

جز یه رایانامه. اول سعی کردم که خون سردی خودمو حفظ کنم و بعدش نامه بزنم. 

خدا رو شکر استاده خیالمونو راحت کرد....

تکرار تاریخ جام جهانی

پیام بر پاره وقت ما -صاد- می گوید:

هشت سال پیش که سر حال تر بودم، این یادداشت عصبانی را درباره‌ی تاریخ جام جهانی نوشتم.

هشت سال گذشته‌است و هیچ چیزی عوض نشده....

پ.ن: 3 یا 4 سال پیش بود که از فوتبال زده شدم. مدت مدیدی از اون دور شدم و هیچ وقت به آن جدیت به اون برنگشتم. دیگه برام شد یه ورزش برای تفریح عادی و سر حال اومدن. دیگه هیچ وقت به اون حالت قبلی برنگشتم.

متی ...

مَتَى نَرِدُ مَنَاهِلَکَ الرَّوِیَّةَ فَنَرْوَى

چه زمان به چشم‏هاى‏ پر آبت وارد می ‏شویم، تا سیراب گردیم

مَتَى نَنْتَقِعُ مِنْ عَذْبِ مَائِکَ فَقَدْ طَالَ الصَّدَى

چه زمان از آب وصل خشگوارت بهره‏مند می ‏شویم؟ که تشنگى ما طولانى شد

مَتَى نُغَادِیکَ وَ نُرَاوِحُکَ فَنَقِرَّ عَیْنا

چه زمان با تو صبح و شام‏ می کنیم، تا دیده از این کار روشن کنیم

مَتَى تَرَانَا [وَ] نَرَاکَ وَ قَدْ نَشَرْتَ لِوَاءَ النَّصْرِ تُرَى. أَ تَرَانَا نَحُفُّ بِکَ وَ أَنْتَ

تَؤُمُّ الْمَلَأَ وَ قَدْ مَلَأْتَ الْأَرْضَ عَدْلا وَ أَذَقْتَ أَعْدَاءَکَ هَوَانا وَ عِقَابا وَ أَبَرْتَ الْعُتَاةَ 

وَ جَحَدَةَ الْحَقِّ وَ قَطَعْتَ دَابِرَ الْمُتَکَبِّرِینَ وَ اجْتَثَّتَ أُصُولَ الظَّالِمِینَ

چه زمان مارا می ‏بینى و ما تو را می ‏بینیم، درحالیکه پرچم پیروزى را گسترده‏اى،

آیا آن روز در می رسد که ما را ببینى‏ که تو را احاطه کنیم، و تو جامعه جهانى را

پیشوا می ‏شوى درحالیکه زمین را از عدالت انباشتى، و دشمنانت را خوارى و کیفر

چشانده ‏اى، و متکبّران و منکران حق را نابود کرده‏ اى و ریشه سرکشان را قطع 

نموده‏ اى، و بیخ و بن ستمکاران را برکنده‏ اى

بسا برادرا

بعد نمازی رفیق ات میاد. یک هفته ای هست که اون رو ندیدی. خستگی تمام روز و تمام هفته از تنت در میاد.

هم نشینی با آدم های خدایی آرامت می کنه، همونجوری که هم نشینی با خودش آرامت می کنه. 

نمی دونم، ولی شاید یکی از بزرگ ترین نعمت های خدا به من رفقایی هستند که حتی نگاه به چهره شان آرامت می کنه

و تو رو میسازه. روحیه می گیری واسه ادامه راهت. نعمتی که هیچ وقت نمی تونم شکرش رو به جا بیارم، و شاید تنها کاری

که می تونم براشون انجام بدم اینه که دستامو بلند کنم سمت آسمون و براشون دعا کنم.

پ.ن: رب اخ لم تلده امک

آرامش

آرامش این روزهای ناآرام من، صدای دعای سید عزیز ...