همین فاصله چندین و چند روزه برای نوشتن این مطلب خودش گویای این قضیه هست که هنوز نتوانسته ام کارهایم را مدیریت (بحران!) کنم. بگذریم.
گفته بودم که راه کار های مختلفی را برای ساماندهی به کارها و برنامه هایم امتحان کردم. بعضی را مدت کوتاهی و بعضی را مدت بیشتری امتحان کردم و سازگاری اش را بررسی کردم. در نهایت به یک سیستم ترکیبی رسیدم که فعلا از آن استفاده میکنم. در این سیستم باید وجهه های مختلف زندگی خود را دسته بندی کنید. مثلا من گاهی اوقات شاغل فلان مجموعه هستم و گاهی اوقات دانشجوی فلان رشته. گاهی اوقات آقای زندگی و گاهی اوقات رفیق برادرانم. گاهی اوقات فرزند خانواده ام و گاهی اوقات فلان فعال اقتصادی. گاهی اوقات برنامه های مطالعاتی و معرفتی دارم و گاهی اوقات در تفریحات سالم زمان میگذرانم.*
باید این وجهه های مختلف را جدا جدا دید و کار های مربوزط به هر کدام را لیست کرد. وقتی خرده کارها و کارهای برزرگ و حتی از جنس چشم اندازت را بنویسی و خیالت راحت شود که چیزی از قلم نیفتاده راحت تر می توانی برنامه ریزی کنی. حالا که ریز و درشت کارها را نوشتی باید بروی سراغ جدول فوری ضروری (+) که قبلا گفته بودم. حالا کارهایت را درون آن جدول جا می دهی تا ترتیب عمل بهشان مشخص شود.
یک کار دیگری هم این وسط می شود انجام داد. مثلا تو آدمی هستی که حافظه ضعیفی دارد. یک تقویم بردار و شروع کن کارهای هر روز را که باید در آن روز انجام دهی درون همان صفحه بنویس. اهمیت این کار برای قرارهای تو و برنامه های زمان دارت بیشتر مشخص می شود. حتی می توانی برای کاری که باید کم کم انجام دهی یا زودتر دنبالش بروی از روز های قبل یادآوری بنویسی. وقتی شب قبل کار های فردا را مرتب شده داشته باشی یا مرتبشان بکنی سعی میکنی تا فردا درست تر از زمانت استفاده کنی و کمتر هدر رفت داشته باشی.
این ها البته بخشی از تلاش ناقص این روز های من، برای مرتب کردن کارها است که خیلی وقت ها با تبلی خودم، همین هم اجرایی نمی شود.
منتظرم تا اساتید و رفقا نظراتشان را بگویند تا همه استفاده کنیم.
* اصلا این طور نگاه کردن به کارها درست هست یا نه ؟؟!
