صله ارحام!

یکی از مزیت های نماز جمعه، مخصوصا از نوع روز قدسش، دیدن آدم هایی از تمامی برهه های زندگیه. 

برادر

دوست

رفیق

معلم

شخصیت

داداش

...

خسته شدم، دیگه جلو نرفتم با بعضیاشون سلام علیکم بکنم.

حال خوشی بود.

حسرت

حالا

من

پنجشنبه شب

حسرت حلقه ولایتی که دیگر نیست

و رفقا و اساتیدی که کمتر می‌بینمشان

یادش بخیر

):

و افنیت شبابی

خسته ای از خودت و اطرافیانت
سر کاری
حوصله نداری و دست و دلت به کاری نمی رود
وبلاگ آقا معلم رو میخونی و حالت بدتر می شود

از لینک مطلب میروی به "آبیاری گیاهان دریایی"

و از آنجا یکی از نظرات را میخوانی

با خودم چه کرده ام
چرا منِ 24 ساله هیچ نشده ام
چرا وقتی خودم را با شما مقایسه میکنم حالم از خودم بهم میخورد

این رسم زندگی نبود!

حب

ما بیشتر...

بسا برادرا 2

دقیقا همون موقعی که دلت گرفته خدا یکی رو میذاره سر راهت.

مغازه دار از هیئت اومده. جوون خوش مشرب بذله گویی که حسابی 

حالت رو جا میاره. دقیقا یکی مثل رفقای نزدیکت. همه اون چیزایی که 

برات ارزش هستند رو تو یک نیم ساعتی که داری ازش خرید می کنی

میبینی.

دیگه چی می خوای از خدا.

الحمدلله

پ.ن: یه جا این رو دیدم سندیتش رو نمیدونم ولی خیلی خوبه

امام صادق(ع)

إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیَسْکُنُ إِلَى الْمُؤْمِنِ کَمَا یَسْکُنُ الظَّمْآنُ إِلَى الْمَاءِ الْبَارِد

مؤمن بسوى مؤمن آرامش می گیرد، چنان که تشنه به آب سرد آرامش می گیرد.

انتقاد

مورد داشتیم که به طرف گفتن فلان انتقاد رو از یه بنده خدایی دارم، شما از طرف خودت

برو بهش غیر مستقیم بگو. طرفم نه گذاشته و نه برداشته همون جملات رو عینا با یه 

"دو نقطه" و "قال فلانی" به اون بنده خدا گفته.

یعنی من دیگه حرفی ندارم!

بسا برادرا

بعد نمازی رفیق ات میاد. یک هفته ای هست که اون رو ندیدی. خستگی تمام روز و تمام هفته از تنت در میاد.

هم نشینی با آدم های خدایی آرامت می کنه، همونجوری که هم نشینی با خودش آرامت می کنه. 

نمی دونم، ولی شاید یکی از بزرگ ترین نعمت های خدا به من رفقایی هستند که حتی نگاه به چهره شان آرامت می کنه

و تو رو میسازه. روحیه می گیری واسه ادامه راهت. نعمتی که هیچ وقت نمی تونم شکرش رو به جا بیارم، و شاید تنها کاری

که می تونم براشون انجام بدم اینه که دستامو بلند کنم سمت آسمون و براشون دعا کنم.

پ.ن: رب اخ لم تلده امک